I gamle dagar, før det vart bygd veg utover Stranda til Snøyå og vidare utover, var det ein kløvveg utover lia frå Todalshaugen til Hjellnes. Komande søndag vil Todalen historielag prøve å finne att denne vegen, fortel leiar i historielaget John Moe. Han har fått med seg Gudmund K. Kvendset som kjentmann på turen, og inviterer herved om det er fleire som har lyst til å være med.
Det blir start frå Todalshaugen kl 11, og han reknar med at turen vil ta 3-4 timar. Har du lyst til å bli med, så er det berre å møte opp – historielaget ordnar skyss på heimturen frå Hjellnes. Ta på deg gode sko og kle deg etter forholda – og sjølvsagt litt mat på turen! God tur!
Frå Todalen historielag har vi fått litt bakgrunnsstoff om den gamle vegen – eller kanskje det nærast var ein gangsti. Vi har saksa frå notater som Nils Kalseth gjorde om forskjellige vegar i Todalen – her kan du lese kva han skreiv om «Den gamle Todalsvegen»:
» DEN GAMLE TODALSVEGEN over Todalsskaret:
Martinus Bøe mener den startet i hellinga straks innenfor Drivhammaran og gikk videre nedenfor Langhammaran *) omtrent som den nye skogsvegen og videre til høyre forbi Gjeldnessetrene i retning Todalsskaret og derfra **) videre ned Kvenndalen/Kvennbøen/Lykkjebygda.**)
*) nedenfor Langhammaren, som her er nevnt, synes idag som svært lite egnet som vegtrase – selv for kun et hestetråkk.
**) Iflg Leif Halse (boken «Todalen» side 106) gikk det en gangsti ut stranda forbi Gjeldnesgardene og videre ned Langkleiva til Svinvik.
Denne stien var mest til sommers bruk. Isvelling i henget og hamrene ute i Stranda, gjorde den ofte for vanskelig vinters tid. Heller ikke om sommeren var den særleg farbar for krøtter og hester i drift. Med slik fart tok de, iflg Halse, vegen opp fra Todalshaugen, om Haugasetra og utover til Todalsskaret.Herfra kunne en ta veien over åsene til Kvennbøen – eller om Norvik-Åsbø og vadestedet innenfor nåværende Søyåbrua.
Det fantes videre en snarveg for spreke karer: Opp Kvendsetdalen, over til Kvenndalen aust for Sula og videre til Kvennbøen. Ved isfri fjord var det sjølvsagt båten som sikret todalingene det minst strevsamme samkvem med andre bygder.»